Phototheek - Lofotografie

MAANDAG 25 JULI 2011 - Camping Rognan

De camping in Rognan voldoet aan bovenstaande eisen. We bekijken eerst een hut, maar nemen toch liever in een kamer in de ‘barn’, een oude schuur waar ruime en comfortabele kamers in gemaakt zijn, compleet met koelkast en kookplaat.
Het weer is nog steeds erg aangenaam en zorgt ervoor dat we avondeten en ontbijt lekker buiten op het bankje kunnen nuttigen.

Aan het einde van de middag maken we een wandeling langs de fjord , waar Jip een duik in zee neemt. Thuis houdt Jip niet van water, zeker niet in de vorm van een bad of douche, maar Scandinavische wateren trekken haar enorm aan. Je gooit een stok in het water – vooral langzaam opbouwen van ondiep naar ondiep - en ze haalt het braaf voor je uit het water. Het liefst doet Jip dit van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, maar dat houden wij niet meer vol.

Op onze wandeling komen we van allerlei moois tegen, een hart van twee geliefden  gemaakt van steentjes, een oude ladder, prachtige huizen waar we per direct in willen wonen,  maar ook een vervallen Volvo-truck en een verlaten scheepswerf. We willen het allemaal meenemen en hebben, maar dat kan helaas niet, dus blijft het bij minutenlang bewonderen en heel veel foto’s maken.

’s Nachts slapen we als een roos in onze schuur, maar ergens diep in de nacht heeft Koos toch een fotomoment. En dat is maar goed ook, want de prachtige luchten aan de Salltdalsfjorden verdienen het om vastgelegd te worden.

 

Meer foto's

De oversteek naar Lodingen is betaalbaar (bijna 37 euro) en zeer de moeite waard. Gedurende een uur genieten we van de spitse, steile bergen die opdoemen uit zee. Als dit is wat ons op de Lofoten te wachten staat, dan is deze lange reis  zeker niet voor niets geweest.

In Lodingen doen we eerst boodschappen en schaffen de Lofoten Guide aan, een handig boekje met diverse wetenswaardigheden over de Noorse eilandengroep. Gedurende onze reis beleven we veel plezier aan dit boekje.

We besluiten na de boottocht om de eerste de beste camping te nemen. In Karingen huren we een (te dure) hut, maar dit keer maakt het ons niet uit. We zitten zo dichtbij de Lofoten dat we niet zeuren over dure en slecht onderhouden hutjes. Op de Lofoten wordt vast alles beter en nog veel mooier!

Meer foto's

We rijden vanuit Karingen over de E10 en in Fiskebol op Vagan, het eerste eiland van de Lofoten, begint onze reis over deze eilandengroep. Vlak na Fiskebol verlaten we de E10, vervolgen onze route over een b-weggetje en vanaf dat moment belanden we in een grote prentenkaart.
De oohh's en de aahh's zijn niet van de lucht en K. is niet meer te houden. Om de tien meter wordt de auto aan de kant gezet voor een complete fotoreportage.

We bezoeken in Hadselstrand een kerkje met verderop een begraafplaats waar prachtige grafstenen met engeltjes en kruizen staan, lopen langs het strand en verbazen ons over de prachtige luchten. Aan de ene kant zien we grote, donkere wolken tegen de bergen aangeplakt en aan de andere kant blauwe luchten met zonnestralen. We komen ogen tekort. Onderweg komen we nauwelijks iemand tegen, de stilte is hier te horen.

We rijden richting Laukvika, waar mogelijk een mooie camping is. Laukvika is nog stiller, de camping bijna uitgestorven en daar hebben we geen zin in. We willen wel enig vertier om ons heen. En zo rijden we, al foto’s makend en genietend, van Laukvik naar Oddar en Vestpollen.  Daar komen we weer op de E10 richting Svolvaer.

Ongeveer negen kilometer voor de hoofdstad Svolvaer (dorp met 4.500 inwoners) vinden we de idyllisch gelegen Hammerstad Sjohuscamping. Van hieruit kunnen we het eiland Vagan compleet uitkammen. We besluiten dit keer onze superluxe bungalowtent, model 1980, op  te zetten met het uitzicht op rots- en waterpartijen. Het weer is nog steeds fantastisch, de korte broek kan aan.

In Svolvaer maken we een wandeling en eten we ’s avonds heerlijk  bij Fiske restauranten Borsen Spiseri. We worden door Jip wel verbannen naar het terras. In Noorwegen mogen honden so wie so niet in restaurants of cafés in verband met mogelijk allergische klanten .

’s Avonds liggen we wat onwennig in onze tent; het blijft licht! In hutten kunnen we de boel verduisteren met gordijnen, maar in een tent is dat wat lastig. Toch vallen we uiteindelijk in slaap, moe maar voldaan van alle bijzondere indrukken die we tijdens onze eerste dag op de Lofoten hebben opgedaan.

Meer foto's

DONDERDAG 28 JULI 2011 - Eiland Vagan

Kabelvag staat bekend om zijn houten kathedraal, de Lofotkatedralen, gebouwd in 1898 en groot genoeg voor 1200 mensen. In deze kerk staat  men vandaag stil bij de slachtoffers van 22 juli 2011 in Oslo.

Verder is Kabelvag een dorpje met vooral oude, houten huisjes en in het centrum een prachtig plein dat in 2000 een prijs heeft gewonnen voor het beste architectonische ontwerp in Nordland. Daar drinken we een lekker kopje koffie op. We krijgen zelfs een gratis tweede kopje (de  bekende Noorse refill), die de ober uit zichzelf aan tafel komt inschenken.  In dit dorp zijn veel winkeltjes, veel ook met huisvlijt. In de lange, donkere winters wordt er blijkbaar veel gefröbeld en geknutseld, wat in de zomer verkocht wordt.  Rundt & Rundt is zo’n winkeltje.

Het volgende dorp dat aan de beurt is, is Henningsvaer,  een vissersdorp met grote, houten droogrekken voor stokvis. We hebben wel de rekken gezien, maar helaas geen enkele kabeljauw. Ook hier kun je leuk winkelen, veel huisvlijt, veel mooie kleren en veel woonaccessoires. Henningsvaer is een toeristische trekpleister, maar dat moet je wel in zijn verband zien. Jaarlijks komen er maximaal 250.000 toeristen naar de Lofoten en dat is niet echt veel. Gelukkig maar, want het is een genot om in alle rust te kunnen genieten van al dat moois om ons heen.

Vanuit Henningsvaer gaan we via de 816 en de E10 een b-weggetje op, naar Brenna. Hier is het  totaal verlaten, op wat schapen en een eenzame visser na. Blijkbaar heeft de toerist deze weg nog niet ontdekt, maar dat maakt ons niet uit. Wij maken nog een behoorlijk aantal opnamen en genieten van de rust en de natuur.

Op de terugweg naar de camping doen we Svolvaer nog even aan. Hier is het markt met onder andere stokvis en walvis. Koos en Jip doen zich te goed aan kleine stukjes walvis en zijn lyrisch over de smaak. Voor thuis kopen we een zak stokvis, die we met vrienden gaan opeten. In een andere kraam verkoopt een Sami-meneer (een Lap dus) stapels rendierhuiden. Op ons verzoek zoekt hij voor ons een goede, stevige huid uit. Zo, die kan bij ons thuis op de bank. Wij zullen het deze winter niet koud krijgen.

Als afsluiting drinken we in Svolvaer op een terrasje een biertje. Een beetje duur (€9,00 voor een flesje Corona!), maar wel lekker na zo’n mooie dag.

Svolvær  Kabelvåg Henningsvær Vestfjorden.  Gimsøy, Skrova, Store Molla, Lille Molla

Ik maak snel een rondje over het schip en ontdek veel senioren op ligstoelen langs de paradedekken boven in het schip. Niet iedereen maakt blijkbaar van de gelegenheid gebruik om een uurtje de wal op te gaan. Andere passagiers zijn van boord gegaan en verkennen met een gids het stadje. Na een uurtje komt iedereen terug en dan vertrekken we. Bovenop de dekken wordt het drukker, maar er is genoeg ruimte voor iedereen. Ik denk aan de historische woorden van Kuifje, die tegen zijn hondje Bobby (ja, honden mochten vroeger wel mee aan boord) zegt: 'Snuif vol Bobby je longen met frisse lucht', waarna er een geweldige golf overkomt en Kuifje druipnat vervolgt: 'Kom, Bobby we gaan naar binnen.'

Voor een fotograaf, die ook nog eens dol is op varen en de zee is dit de hemel op aarde. Geweldig mooie rotspartijen, bergen en doorkijkjes verschijnen aan beide kanten van het schip.

De reis door het Trollefjord is wel het hoogtepunt van deze bootreis. Aan beide zijden van het schip rijst een rotswand 200 meter omhoog. Krijsende meeuwen, vissersbootjes en zeiljachten om ons heen maken dat ze wegkomen. Langzaam varen we door de nauwe doorgang en maken aan het einde een draai van 180 graden om vervolgens terug te varen.

Aan boord is het inmiddels etenstijd en ik zie de passagiers in het luxe restaurant plaatsnemen. Het zijn vooral oudere mensen, echtparen en oude vriendinnen die aanschuiven. Het passagiersdek is verlaten. Jammer, dat zij missen wat ik te zien krijg. Een prachtige donkere lucht hangt boven Svolvaer waar we inmiddels zijn aangekomen. Ik weet niet waar ik mijn camera op moet richten om de mooiste beelden te pakken. Nog een paar foto's dan is mijn batterij leeg. (Met de ingebouwde GPS kan ik later precies kijken waar de foto's zijn gemaakt.)

Gelukkig als het schip langs de kade schuift, staat Jannie met hond Jip al te zwaaien. Zo te zien blij, dat ik niet overboord geslagen ben. Op de kade staan de bussen al klaar om de passagiers mee te nemen voor een korte excursie over dit stuk van de Lofoten. Wij gaan naar het centrum van Svolvaer en scoren daar biertje (we laten ons niet ontmoedigen door de prijs) op een van de terrasjes.

Meer foto's

We rijden langs de oostkant van het eiland naar Hovsund waar een kerk met een begraafplaatsje staat. De kerk hadden we vanaf Brenna al zien liggen. Van dichtbij is het vooral de begraafplaats die onze aandacht trekt. Hier zien we voor het eerst in ons leven gietijzeren afdekplaten op de graven. Ze zijn oud, maar de tekst is nog te ontcijferen en de symbolen zijn goed te zien. Indrukwekkend en ook een beetje triest tegelijk. Het weer is eveneens wat somber, geen regen maar wel laaghangende wolken. En eigenlijk past dat goed bij deze plek.

Na Hovsund gaan we naar het grote eiland Vestvagoy via de E10. We stoppen in Borg om daar het Lofotr Viking museum te bezoeken. Ideaal voor mensen met een hond, zoals wij, want Jip mag er ook in. Weliswaar niet in het binnengedeelte, maar wel in het buitengedeelte dat het grootste deel van het museum beslaat. Jip maakt er kennis met paarden, schapen en wilde zwijnen. In dit museum kun je zowat de gehele dag doorbrengen.  Je loopt er van de ene naar de andere (levende) attractie en komt zo meer te weten over het leven van de Viking. In het museum is het druk, zeker voor Noorse begrippen. Fijn is dat het museum tot  19.00 uur open is.

Op het terrein van Viking museum heb je prachtig uitzicht op de Borg Church, die vanaf de E10 al oprijst in het landschap. Een apart bouwsel uit 1987 waar je niet omheen kunt en of we het mooi vinden, weten we nog steeds niet.

Tegen vieren verlaten we het pand, want we hebben nog geen slaapplek. Ons plan is om iets te zoeken in Leknes, maar dat valt tegen. We kunnen er geen camping vinden en rijden daarom maar richting Stamsund, via de 815 en 817. Vlak voor Stamsund ligt Storfjord camping, compleet met huisjes aan het fjord. Hier blijven we uiteindelijk maar liefst vier nachten, want op Vestvagoy is genoeg te beleven.

Meer foto's

Voorbij Eggum moeten we onze auto parkeren en verder lopen. We ontdekken dat je hier tegen een gering bedrag kunt kamperen. Een mooie plek met uitzicht op zee, wat schapen en voor de rest alleen maar stilte.

We lopen ongeveer een kilometer en zien het beeld al opdoemen. Tijd voor een fotomoment. Gelukkig zijn er weinig mensen en kunnen we het beeld van alle kanten bekijken. Het is, zoals de Lofoten Guide ons al voorspiegelde, een bijzonder beeld.

Vanuit Eggum rijden we weer terug naar de E10 en zowaar komen we onderweg langs Galleri  Eggum waar ook brocante en curiosa te koop is. Koos trapt op de rem en we brengen een bezoekje aan deze galerie. Speciaal voor ons zet mevrouw een kopje koffie en meneer laat ons zijn schilderijen zien. We kopen er wat ansichtkaartjes van zijn werk en vinden ook wat betaalbare brocante. Iets verderop is er nog een adresje met oude en nieuwe spulletjes. Hier kopen we enkele Noorse woontijdschriften en een puddingvorm van een meneer die in de winter in Trondheim woont en zijn zomers op de Lofoten doorbrengt. Dat lijkt ons geen straf..

Van het eerste echtpaar krijgen we de tip om eens richting Vestresand te gaan. Daar moet een mooi kerkhofje aan de zee zijn. Aangezien deze vakantie een beetje in het teken staat van begraafplaatsen en kerken, vinden we dat we deze niet kunnen overslaan. Op naar Vestresand, dat tegenover Eggum, aan de andere kant van het water Mjasundet , ligt. In eerste instantie kunnen we het niet vinden, maar een behulpzame Noor wijst ons vriendelijk de weg. Het is hier mooi op dit deel van het eiland. Wederom geen mens te bekennen en wat een rust. We blijven ons erover verwonderen. Koos maakt een complete fotoreportage van de begraafplaats  en dan gaan we weer verder met onze geplande tocht.

We willen nog graag naar Unstad en Utakleiv. Eerst is Unstad aan de beurt. We rijden weer terug over de E10 en nemen dan een kronkelweggetje compleet met tunnel. Na deze tunnel hebben we een adembenemend mooi uitzicht op Unstad. We zetten de auto aan de kant en gaan ervan genieten.  In Unstad lopen we langs het strand, waar volop gesurft wordt. Helaas staat er net te weinig wind, maar verder is het heerlijk, warm weer.

Als laatste doen we Utakleiv aan. Ook hier maken we een strandwandeling . Het strand is hier breed en wit. Volgens de Noren is dit strand het mooiste van Noorwegen en dat kunnen we beamen. En het is zeker niet druk. Waar zijn al die mensen toch? Slechts een enkeling ligt te zonnebaden.

Vanuit Utakleiv is het nog maar een klein stukje naar ons hutje op de Storfjord camping. Zo rollen we van het ene in het andere paradijselijke plekje tijdens deze reis.

Meer foto's

Na de kerk rijden we richting een haventje waar we een aardige oud-visser ontmoeten die boeiend kan vertellen over 'zijn' Stamsund, de walvisjacht, de euro en ons heel behulpzaam de weg wijst naar Skjaerbrygga, een leuk cafeetje met lekkere, warme appeltaart met ijs. Daar hebben we uitzicht op oude, ossenbloedrode vissershuisjes met groene vensters die nu dienst doen als ‘rorbuer’, vakantiehuisjes die op palen staan, deels in het water. Vroeger woonden er vissers die van veraf kwamen. Ze kregen er onderdak, maar moesten in ruil daarvoor wel hun vis afleveren tegen een (te) geringe vergoeding.

Schuin tegenover Skjaerbrygga zit Galleri 2, een bekende Noorse galerie met de kunstenaars Oona Torgersen, Vebjorg Hagene Thoe en Scott Thoe. We zijn er keurig om 12 uur, maar het is nog gesloten. Op verzoek van Koos gaan de deuren even open, want het is vandaag zo mooi weer dat de kunstenaars liever willen zwemmen. We zijn vooral onder de indruk van de schilderijen van Scott Thoe en kopen een kleine reproductie van het meisje met de ijsbeer. Scott Thoe komen we deze vakantie nog een keer tegen, althans zijn werk…

Stamsund is een creatief dorp, dat blijkt wel uit de hoeveelheid winkeltjes met huisvlijt en kunst, maar ook uit de maar liefst drie theaters die het dorp bezit. En dan te bedenken dat hier slechts 1300 mensen wonen.

De oud-visser uit Stamsund geeft ons ook nog de tip om Valberg te bezoeken. Volgens hem een paradijsje en niets is minder waar! De weg ernaartoe, de 815, is al zeer de moeite waard. We zoeken een plekje waar we in alle rust kunnen lunchen. We komen bijna niemand tegen, zo nu en dan rijden er wat fietsers langs en dat is het. Onvoorstelbaar.

In Valberg parkeren we de auto bij het witte kerkje en gaan naar het strand. Daar is het zowaar druk, nou ja druk… Jip gaat uitgebreid de zee in en rolt lekker door het zand. Mocht er ooit een huisje te koop komen in Valberg, dan gaan wij er wonen.  Wat een prachtplek.

Op de terugweg naar de camping stoppen we nog even bij Lofotstua/Brustranda Sjocamping, voor onze dagelijkse taart. Hier is het ook goed vertoeven, je kunt er kamperen en hutjes huren. Wellicht een idee voor de volgende keer.

Meer foto's

In het vissersdorp Ballstad komen we het werk van Scott Thoe nog een keer tegen in de vorm van een enorme muurschildering op een loods (een idee voor Koninklijke Niestern Sander in Delfzijl?). We fotograferen de schildering van alle kanten. Wat een goed idee om op deze manier lelijke gebouwen te camoufleren!
Tijd voor koffie! We volgen de bordjes ‘Solsiden Brygge’ en hebben geen idee waar we belanden. Het blijkt een klein complexje met zes hutjes en een kunstcafé (Himmel og Havn) te zijn. Ook hier fotograferen we dat het een lieve lust is. Het is zo smaakvol ingericht en overal is wel iets te zien, zoals krabben in een kistje, vissenkoppen aan de muur en de prachtige spreuk: ‘Be nice, or leave. Thank you’. Die onthouden we.

’s Middags verlaten we het eiland Vestvagoy en gaan richting Flakstadoy, een eiland verderop. Hier ligt Nusfjord, een authentiek vissersdorp. Om het dorp binnen te gaan, moet je eerst entree betalen. In Nusfjord krijg je een idee hoe het leven en het werk van de visser was. Het is er zeer toeristisch en dat zijn we beiden eigenlijk een beetje ontwend. Nusfjord is echt heel mooi, maar er zouden wat minder toeristen moeten komen.

Onze laatste bestemmingen vandaag zijn Ramberg en Flakstad, in het noorden van Flakstadoy. Ramberg staat bekend om zijn witte strand. We maken een korte wandeling. Het is er niet druk in tegenstelling tot de dag ervoor.  Toen was het enorm druk in Ramberg en lag het strand vol met zonneminnende toeristen. Vandaag is het een stuk frisser.
 We rijden door naar Flakstad, maken nog wat foto’s en besluiten terug te rijden naar ons hutje. Onze hoofden zitten weer vol met allerlei indrukken. Het is goed geweest voor vandaag.

Meer foto's

Voorbij Ramberg , in de buurt van Indre Skjelfjord, staat het aandeel van de gemeente Flakstad aan het project Skulturlandskap Nordland: Epitah, een stenen vesting van de Japanner Toshikatsu Endos. Het is 5 meter hoog en heeft een diameter van 8 meter. Endos was in eerste instantie niet tevreden over het resultaat, liet de vesting weer afbreken en vervolgens weer opbouwen. Het resultaat mag er nu wezen.

We vervolgen onze weg naar Hamnoy. Onderweg hebben we nog even een stop op een designachtige parkeerplaats. Dat is de tweede die we in Noorwegen zien, ja die Noren hebben wel degelijk smaak. Tot onze grote verrassing staat ook hier een beeld in het kader van de Skulpturlandskap Nordland. We moeten wel enige moeite doen om het beeld te bewonderen, namelijk afdalen van het fjord onderaan de parkeerplaats, maar dat hebben we ervoor over.

In Hamnoy is het stil en warm. We lopen door het dorpje, langs het water en de rorbuer. Hier zijn deze vakantiehuisjes te huur. Het lijkt ons heel leuk om een paar dagen in zo’n huisje te zitten, maar onze Jip heeft dan te weinig bewegingsvrijheid en dat willen we niet. Bovendien zijn deze huisjes redelijk aan de prijs en ook dat willen we niet. In het haventje hangen nog wat stokvissen en enkele onderdelen ervan te drogen en voor de sier, goed voor weer een aantal foto’s. Als enigen drinken we een kopje koffie op het terras.

De volgende bestemming is Sakrisoy. In onze Lofoten Guide lezen we dat er antiek en tweedehands spulletjes te koop zijn. En inderdaad, we vinden het adresje: propvol met allemaal leuke spulletjes. We slaan behoorlijk in, waardoor de auto die inmiddels al bomvol is, heringericht moet worden.
In Sakrisoy is een klein winkeltje waar je vis en andere visproducten kunt kopen. Het is een heel mooi winkeltje, waar we voor onze vrienden wat lekkernijen inslaan.

Vanaf Sakrisoy rijden we naar Reine, het meest gefotografeerde dorp van de Lofoten. Vlak voor Reine zetten we de auto aan de kant en maken een heleboel foto’s. Dit dorp is inderdaad een plaatje.  In het dorp zelf zijn redelijk veel mensen en het ziet er erg gezellig uit. We gaan maar weer eens op een terrasje zitten en trakteren onszelf op koffie met taart.

Koos heeft ondertussen al wat voorwerk gedaan en weet in Moskenes een camping te vinden. Dichtbij de veerboot naar Bodo. Er zijn hier weliswaar geen hutjes, maar dat vinden we geen probleem. Het weer is nog steeds fantastisch en we kunnen net zo goed in ons kleine tentje. Op de camping vinden we een ruime plek vlakbij een picknicktafel. Hier blijven we maar eens twee nachten staan voordat we de Lofoten verlaten.

Meer foto's

DONDERDAG 4 AUGUSTUS 2011 - Moskenes - A

Ons laatste programmaonderdeel is het dorpje A, het laatste dorp dat bereikbaar is via de weg, de ons ondertussen zo vertrouwde E10. De E10 houdt, na een tunnel,  gewoon op in een parkeerplaats, heel bijzonder. We zetten onze auto er neer en lopen het laatste stukje richting zee. Hier kun je als je wilt kamperen, een mooie plek om afscheid te nemen van de Lofoten of om te beginnen aan een reis over de Lofoten.

Wij gaan het  centrum van A in, een dorpje met 120 inwoners. In de plaatselijke supermarkt geven we ons op voor een rondleiding in het Norsk Fiskevaersmuseum en eten in gezelschap van een aardige, Noorse familie een broodje op het terras bij. Het weer is nog steeds mooi, we hebben het zelfs warm. Wat hebben we daarmee toch een geluk gehad. We zijn nu bijna 10 dagen op de Lofoten en we hebben nog geen drup regen gehad.

Om 14.30 uur begint onze rondleiding en wat blijkt? We zijn de enigen. Geen probleem, we lopen gedwee achter onze gids aan en hangen aan zijn lippen als hij ons meer vertelt over de visgeschiedenis in A. Het museum is groot en bestaat uit diverse gebouwen, zoals  een oude bakkerij, een visverwerkingsbedrijf, een hal met sloepen die vroeger werden gebruikt voor de visvangst en onderkomens van vissers.

Na deze rondleiding besluiten we toch nog een bezoekje aan Reine te brengen. Het dorp is zo mooi en zo fotogeniek, dat we er nog wat rondslenteren en een mooie deken met vissen kopen. We zijn al een beetje afscheid aan het nemen van de Lofoten.

’s Avonds nemen we nog even een kijken bij het vertrek van de veerboot van 21.15 uur. Daar zitten we morgenvroeg ook op, een beetje onwerkelijk nog.

Meer foto's

VRIJDAG 5 AUGUSTUS 2011 - Moskenes - Bodo

Tegen 05.30 kunnen we aan boord. Het is lekker rustig en we zoeken een plekje binnen op voor ons drietjes. Jip mag eigenlijk niet naar binnen en moet aan dek blijven, maar we doen net alsof we dat niet gezien hebben.

De boot vertrekt keurig op tijd. Jip en Janneke doen nog even een dutje en Koos gaat buiten op het dek foto’s maken, de allerlaatste foto’s van de Lofoten. Wat hebben we het hier fijn gehad en wat hebben we een mooie dingen gezien. We kunnen er tot op de dag van vandaag nog lyrisch van worden.

Plotseling steekt een storm op op zee en Jannie wordt zeeziek. Zij verblijft voor de rest van de reis buiten op het dek, compleet met kotszak.

Meer foto's

©Tekst: Jannie Kroes
©Fotografie: Koos Boertjens

Meer foto's